II grupy (wd.FCI) - Pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe. Zaklasyfikowana do sekcji psów w typie pinczera i sznaucera w podsekcji sznaucery
Przodkami dzisiejszego sznaucera olbrzyma były psy wiejskie, używane głównie na terenach południowych Niemiec i Szwajcarii do pilnowania dobytku, stad, a także zaganiania bydła i tępienia gryzoni. Nazywano je wówczas pinczerami stajennymi. Różniły się one od siebie wyglądem, wielkością, a także rodzajem sierści. Po raz pierwszy pinczery szorstkowłose zostały pokazane na wystawie kynologicznej w 1895 roku, a na której zwycięzcą został psiak o imieniu Schnauzer. Jedna teoria głosi, że to właśnie on przyczynił się do powstania nazwy rasy. Nie jest to do końca pewne, ponieważ już kilkadziesiąt lat wcześniej, bo 1842 roku używano takiej nazwy rasy. Uważa się także, że nazwa Sznaucer wywodzi się od niemieckiego słowa “die Schnauze”, które oznacza pysk lub brodę. Pewnym jest, że zarówno sznaucer olbrzym, jak i sznaucer miniaturowy wywodzi się od sznaucera średniego.
Nie wiadomo jakie dokładnie rasy przyczyniły się do powstania sznaucera olbrzyma. Najbardziej prawdopodobną wersją jest to, że w jego żyłach płynie mieszanka krwi pudla dużego i czarnego doga niemieckiego, po których odziedziczył swój szlachetny wygląd, nowofundlanda po którym zyskał opiekuńczość oraz teriera, po którym z kolei odziedziczył zaciętość. Rasę po raz pierwszy zaprezentowano w 1909 roku na monachijskiej, gdzie natychmiast podbiła wiele ludzkich serc.
W Polsce Sznaucer olbrzym pojawił się jeszcze przed II Wojną Światową. Niestety w wyniku działań wojennych rozwój i popularyzacja rasy została mocno zahamowana. Po wojnie zaczęto z mozołem odbudowywać populację tych psów. Operacja ta zakończyła się sukcesem i obecnie hodowle wszystkich odmian sznaucerów znajdują się na bardzo wysokim poziomie. Są nawet uznawane za jedne z lepszych w Europie i na świecie. Międzynarodowa Organizacja Kynologiczna (FCI) podzieliła psy ze względu na rasy. Według ich podziału sznaucer olbrzym należy do grupy II- pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, sekcji 1 – pinczery i sznaucery.
Sznaucer olbrzym to pies niezwykle eleganckiej sylwetce i szlachetnym wyglądzie. Sylwetka wpisuje się w kwadrat co oznacza, że wysokość w kłębie prawie równa się długości. Wysokość w kłębie suki i psa według wzorca to 60-70 cm, jednak w praktyce suki są nieco mniejsze od psów. Sznaucer olbrzym może osiągać wagę od 35 do 47 kilogramów.
Głowa sznaucera olbrzyma jest proporcjonalna do całości ciała, która idealnie podkreśla harmonijność i elegancję psa. Trufla nosowa zawsze jest czarna. Głowa bez zmarszczek, z wyraźnie zaznaczonym stopem. Oczy są średniej wielkości, owalne, ciemne o przyjaznym i żywym spojrzeniu. Uszy sznaucera olbrzyma są wysoko osadzone, przylegające do policzków i w kształcie litery V. U nasady stojące, ale później złamane. Szyja mocna, bez fałd sucha i szlachetnie wygięta. Grzbiet jest mocny, dobrze związany, lekko opadający ku tyłowi. Kończyny są proste i mocne. Tylne łapy są nieco większe od przednich. Ogon jest wysoko osadzony i skierowany ku górze. Szata sznaucera jest gęsta, twarda i szorstka w dotyku. Składa się z mocnego włosa okrywowego oraz gęstego podszerstka. Nie powinien być ani falisty, ani szczeciniasty. Na głowie sznaucera tworzy się charakterystyczna grzywka, która przykrywa oczy i broda. Umaszczenie może być czysto czarne z czarnym podszerstkiem i pieprz i sól. Umaszczenie pieprz i sól powinno być jednolicie rozłożone, z szarym podszerstkiem. Dozwolone są odcienie od ciemnego szarego, żelazistego, po srebrnoszary, zawsze z ciemną maską w odcieniu harmonizującym z barwą tułowia. Wyraźnie jasne znaczenia na głowie, klatce piersiowej i kończynach według wzorca są niepożądane. Wszystkie rodzaje sznaucerów (sznaucer miniaturowy, sznaucer średni, sznaucer olbrzym) mają identyczną budowę anatomiczną. Sznaucer olbrzym porusza się w sposób elegancki i swobodny.
Bardzo dziękujemy Pani Marii Wiśniewskiej hodowla Dudek's Forge FCI za cudowną współpracę.