Hungarian Shorthaired Pointer

Hungarian Shorthaired Pointer

Vizsla ma inne pochodzenie niż reszta europejskich rasy wyżłów.

Podczas gdy pointer pochodzi ze starożytnej hiszpańskiej, węgierski wyżeł jest pochodzenia azjatyckiego. Jego pochodzenie było takie samo do końca średniowiecza jak ogara transylwańskiego, więc jego podstawą genetyczną jest ogar wschodni.

Liczne źródła dokumentują pamięć o tych żółtych psach myśliwskich, z których najwcześniejsze są z Ilustrowanej Kroniki z około 1360 roku. Panowie tamtych czasów lubili wybierać odpowiednie osobniki do polowania na zwierzynę drobną. Psy te następnie zmieszały się z żółtymi psami myśliwskimi importowanymi przez Turków podczas 150 lat rządów tureckich na terenie Węgier. Odświeżenie krwi miało dobry wpływ na właściwości żółtej vizsli. Wiele dokumentów z tego wieku zawiera informacje o nich.

W XVIII wieku próbowano również hodować Vizslę w posiadłości rodziny Zayów w Trenczynie. W połowie XVII wieku ten pies myśliwski był już szeroko rozpowszechniony w Kotlinie Karpackiej.

Już Johan Amos Comenius pisze o psie w typie Vizsla w swoim dziele „Świat widzialny”,(1669).

Następne lata rozpoczynają kierunkową hodowlę. Krew niemieckich wyżłów i Pointera niekoniecznie jest zawarta w rasie, chociaż Fodor i Farkasházi uważają, że dolewka tych ras była, ale nie odgrywała ważniejszej roli.

Zdania są podzielone, niektóre źródła podają, że było skrzyżowanie z innymi rasami wyżłów, ale powyżsi autorzy się nie zgadzają z tym twierdzeniem.

W 1928 r. Specjaliści zajmujący się rasą podali pierwszy opis rasy.

W 1935 r. rasa Wyżeł węgierski krótkowłosy została uznana przez Międzynarodową Federację FCI za niezależną rasę, zatwierdzając standard rasy z numerem 57 FCI..

Vizsla jest obecnie bardzo popularna w wielu krajach. Dzięki swemu szlachetnemu wyglądowi i wielkiemu entuzjazmowi rekrutuje coraz więcej zwolenników. Vizsla swoje umiejętności udowodnił, wygrywając na dużą skalę liczne konkursy pracy...

O Vizsli:

W 1920 roku w kraju Somogy dwóch entuzjastycznych węgierskich przyjaciół myśliwych: Károly Bába ny i dr. Polgár Kálmán zainicjowali pracę nad rasą. Z inicjatywy wiceprezesa związku kynologicznego uruchomiono ruch mający na celu uratowanie i dalszą hodowlę pozostałych żółtych węgierskich aporterów, które były nadal obecne, niezależnie od tego, czy spełniały rygorystyczne wymagania, czy nie. Psy te nie miały rodowodów. Do hodowli dobierano psy w kolorze żółtym o podobnym pokroju ale i dużej i różnorodności. Pierwsze wyżły węgierskie miały czasem charakter ponurego, ociężałego żółtego aportera, który występował w tamtych czasach.

W ten sposób znaleziono węgierskiego wyżła, z których pierwszym była suka dr. E. Kunstla „suka w kolorze wątroby”- Vicenti,

żółty samiec, Treff, Feló, Szentgyörgyi Stanci, Frici Laura, Kaposi Marcsa. Najsłynniejszym przodkiem był Witti, Károly Bába, który został „Najlepszym Vizsla”, wiecznie podróżującym, wielokrotnie nagradzanym znanym każdemu hodowcy w 1927 r.

Potem, jeden po drugim, wyrosły coraz lepsze psy w typie i z lepszą odmianą umaszczenia, wszystkie udowadniające, że Vizsla przetrwa „Bo inaczej byłby to wielki grzech przeciwko Bogu ... ”