Russian-European Laika

Russian-European Laika

Łajka Rosyjsko-Europejska

Rosyjski surowy klimat, a zwłaszcza syberyjska zima, sprawiły, że na terytorium tego kraju od wielu stuleci preferowane były psy o rozwiniętych cechach użytkowych, natomiast eksterier nie miał większego znaczenia. Psy, które posiadały pożądane cechy użytkowe, były kojarzone między sobą bez zwracania uwagi na cechy zewnętrzne. W różnych regionach stawiano na różne cechy – łowieckie, zaprzęgowe lub stróżująco-pasterskie. Doprowadziło to do powstania wielu odmian łajek.

Łajka rosyjsko-europejska wywodzi się z północnych terenów europejskiej części Rosji, gdzie kładziono nacisk na cechy łowieckie psów. Na tych obszarach rozpoczęła się planowa hodowla tej rasy, a z czasem rozpowszechniła się również na dalsze – środkowe i centralne regiony kraju.

Po powstaniu ZSRR zaczęto poszukiwania psów żyjących w różnych regionach kraju, aby rozpocząć prace nad stworzeniem ras, które planowano przeznaczyć do różnych celów w służbie nowej władzy. Zostało zorganizowanych kilka wypraw w głąb Syberii. Ich rezultatem było opisanie występujących lokalnie typów psów i rozpoczęcie hodowli w trzech kierunkach: myśliwskim, pasterskim i zaprzęgowym, pod wspólną nazwą „łajka” („łajać” po rosyjsku znaczy szczekać).

Pierwsze wzorce łajek utworzone zostały w 1939 roku. Po II wojnie światowej zostały wyodrębnione cztery rasy łajek, hodowane już tylko w kierunku łowieckim.
Obecnie łajka rosyjsko-europejska trzymana jest głównie przez myśliwych, w dużych hodowlach, i jest druga wśród łajek pod względem popularności, za łajką zachodniosyberyjską. Na wystawach widywana jest bardzo rzadko. Pierwsze łajki sprowadzono do Polski w latach 70. XX wieku. Hodowane przez myśliwych, są doskonałymi dzikarzami. Wykorzystuje się je również do sportów zaprzęgowych. Wszystkie łajki zaklasyfikowane są do grupy 5. FCI – szpice i psy w typie pierwotnym.

Bardzo dziękujemy Pani Lence Frncovej oraz Pani  Veronice  Leopoldovej  hodowla "Vevos" FCI

Przerwa Świąteczna od 28.03 do 01.04