Grupa V FCI
Sekcja 6, nr wzorca 248
Pies Faraona jest bardzo czuły wobec swojej rodziny i potrzebuje kontaktu z człowiekiem oraz pieszczot. W stosunku do obcych zachowuje dystans. Nie lubi samotności, przepada za towarzystwem innych psów ze swojego stada. Wobec obcych czworonogów jest tolerancyjny. Kontakty z mniejszymi zwierzętami, w tym kotami, powinny się odbywać pod kontrolą. Jeśli chodzi o zabawy, preferuje wyścigi i gonitwy.
Psa faraona cechuje szlachetna, szczupła budowa. Jest przystosowany do ciepłego, suchego klimatu. Został wyhodowany do polowania i ma bardzo silny instynkt łowiecki. W poszukiwaniu zdobyczy w krótkim czasie pokonuje wiele kilometrów. Jest przy tym niezwykle szybki i wytrzymały. Podczas polowania kieruje się zarówno wzrokiem, jak i węchem oraz słuchem. Potrafi złapać zająca w biegu, a gdy wywęszy ukrytą ofiarę, oznajmia to szczekaniem.
Pies faraona to chyba najlepiej znana rasa spośród pierwotnych chartów o stojących uszach. Czworonogi w tym typie od wieków powszechnie występują w krajach basenu Morza Śródziemnego. Powstały na bazie pariasów, które selekcjonowano do ścigania zwierzyny. Pochodzą z Malty, gdzie pierwsza wzmianka o podobnych psach pojawiła się w 1647 r.
Cenione są tam głównie jako psy na króliki – stąd oryginalna nazwa rasy: „kelb tal-fenek”. Wykorzystuje się je do polowania na ptaki, a niektórzy myśliwi uczą je nawet ich aportowania. Sprawdzają się także jako psy stróżujące, a czasem pilnują kóz i owiec.
Kolekcja powstała przy współpracy z Panią Karoliną Krajewską z hodowli Pharaohland.