Grupa I FCI
Sekcja 1, nr wzorca 293
Kelpie mają wspólnych przodków z border collie – tzw. colleys lub collies hodowane na pograniczu angielsko-szkockim już w XVIII w. Na początku XIX w. sprowadzono takie czworonogi do Australii i tu krzyżowano je z innymi psami pasterskimi, a być może także z dingo. Rasa kelpie ustabilizowała się wcześniej niż border collie.
Nazwa rasy pochodzi od imienia czarnej podpalanej, pracującej suki, kupionej przez Jacka Gleesona około 1872 r., a wyhodowanej przez zamieszkałego w Australii Szkota George'a Robertsona.
„Kelpie" dosłownie oznacza złego wodnego stwora z celtyckiej mitologii, który miał postać konia i wabił człowieka do rzeki lub jeziora, aby go utopić i pożreć. Również jej czarna podpalana córka nosiła to imię. Wygrała prestiżowe zawody psów pasterskich w 1879 r., a jej dzieci stały się słynne. Początkowo mówiono o „szczeniętach Kelpie", aż w końcu zaczęto je nazywać po prostu „kelpie".
Kelpie wyhodowano w Australii do zaganiania i przepędzania owiec. Obecnie – głównie w Stanach Zjednoczonych, ale i w swojej ojczyźnie – wykorzystywany jest także do pracy z bydłem. To druga po border collie rasa, która podczas pasienia intensywnie wpatruje się w zwierzęta, by wywrzeć na nie nacisk.
Kolekcja biżuterii powstała przy współpracy z Panią Ada Andersohn.