Samoyed

Samoyed

Grupa V FCI

Sekcja 1, nr wzorca 212

Samojeda nazywa się uśmiechniętym psem północy. Kąciki jego warg są lekko uniesione, co wraz z ciemnym pigmentem i nieco skośnym osadzeniem oczu daje charakterystyczny wyraz pyska. To zwierzak przyjacielski, który potrzebuje bliskiego kontaktu z właścicielem. Źle znosi przymus fizyczny, niesprawiedliwe traktowanie i ostry ton głosu. Może się wtedy stać lękliwy, wycofany lub nieposłuszny. Niewątpliwą zaletą samojeda jest to, że nawet jeśli popełnimy błędy wychowawcze, to raczej nie spowodujemy tym u niego agresywnego zachowania.

Przedstawiciel tej rasy na ogół nie ucieka z podwórka, jednak posesja, na której przebywa, powinna być dobrze ogrodzona, bo z uwagi na wygląd i usposobienie często pada on łupem złodziei. Samojed – choć czujny – nie sprawdzi się w roli stróża, jest łagodny w stosunku do ludzi i nie wzbudza w intruzach respektu.
Samojed należy do ras pierwotnych. Wyhodowali go Nieńcy (zwani także Samojedami – stąd nazwa rasy) zamieszkujący tereny północnej Rosji i Syberii między rzekami Ob i Jenisej. Już przed kilkunastoma tysiącami lat plemiona koczownicze wykorzystywały czworonogi w typie szpiców do polowania, pilnowania dobytku oraz jako psy pasterskie i zaprzęgowe. Za sprawą mieszkania w szałasie z człowiekiem samojed stał się najbardziej rodzinny z wszystkich ras północnych. Wydaje się, że selekcja hodowlana odbywała się bez domieszek obcej krwi, a współczesne czworonogi wywodzą się w prostej linii od psów towarzyszących Samojedom podczas ich wędrówek.


Kolekcja powstała przy współpracy z hodowlą The White Patronus FCI, Pana Emila Mrozowskiego oraz Pana Marcina Kurgana.