Grupa FCI
Sekcja 2.2, nr wzorca 137
Pirenejski Pies Górski to jeden z tzw. dużych strażników stad. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) zakwalifikowała czworonogi tej rasy jako molosy typu górskiego (choć nie wszystkie pracują w górach). Wyhodowano je do pilnowania stad owiec, kóz czy bydła.
Dziś duży pies pirenejski nadal pracuje przy stadach w swojej ojczyźnie i – coraz częściej – również w Stanach Zjednoczonych. Poza tym jest towarzyszem rodziny i efektownym psem wystawowym. To zwierzak spokojny, zrównoważony, czuły i opiekuńczy wobec członków rodziny, szczególnie słabszych. Jego opieka rozciąga się także na inne domowe zwierzęta: koty, chomiki...
Jak wskazuje nazwa, pirenejski pies górski, określany też mianem dużego psa pirenejskiego (tak wolą go nazywać Amerykanie), pochodzi z Pirenejów – pasma górskiego położonego na granicy Francji i Hiszpanii. Podobne psy były tu trzymane przez pasterzy od tysiącleci. Świadczą o tym skamieniałości datowane na lata 1800-1000 p.n.e.
Przodkowie tych czworonogów przybyli niegdyś zapewne z Azji Mniejszej, jednak jaką drogą tu dotarli, trudno dziś stwierdzić. Po francuskiej stronie granicy ukształtowała się rasa pirenejski pies górski, a po hiszpańskiej – mastif pirenejski.
Najsłynniejszym pirenejskim psem górskim w literaturze i filmie jest Bella – suczka z książki Cécile Aubry pt. „Bella i Sebastian". W 2013 roku nakręcono na podstawie tej książki film. W latach 1965-1970 powstał też serial o tym samym tytule, który był emitowany również w polskiej telewizji.
W roku 2015 ukazała się kontynuacja przygód Sebastiana oraz jego psa. Film zatytułowano „Bella i Sebastian 2".
Kolekcja powstała przy współpracy z Panią Magdalena Morawiak-Prejna hodowla Mystic Elysium FCI.