Grupa VI FCI, sekcja 2, nr wzorca 213
Kraj pochodzenia: Niemcy
Posokowiec hanowerski to pies cięższej budowy i bardziej zrównoważony niż posokowiec bawarski, lecz również bardzo aktywny, wytrzymały i odporny na różne warunki atmosferyczne. Są to psy łagodne wobec ludzi i innych psów, choć równocześnie czujne, więc sprawdzają się także jako psy stróżujące.
Posokowce hanowerskie to doskonałe psy do pracy w terenie nizinnym. Są znacznie spokojniejsze i bardziej zrównoważone niż ich popularni kuzyni – posokowce bawarskie. Doskonała kondycja fizyczna i umiejętność gospodarowania siłami pozwalają im pracować przez wiele godzin. Wytrwałość w pracy na śladzie, świetny węch i silny instynkt łowiecki sprawiają, że są wspaniałymi tropicielami. Głoszą zwierzynę (szczekają), a głos mają mocny, o głębokiej barwie.
Przodkami posokowców, zarówno hanowerskich, jak i bawarskich, były niemieckie psy gończe zwane die Bracken. Niektóre wyróżniały się szczególnie czułym węchem i skłonnością do pracy dolnym wiatrem.
Do końca XVIII wieku używano ich na polowaniach parfors (polowanie konno ze sforą psów na zwierzynę, którą się ściga, aż padnie zmęczona) do wytropienia zwierzyny, zwłaszcza jeleni, jeszcze przed rozpoczęciem pościgu przez złaję (grupa trzech lub więcej psów) gończych, jak również w sytuacji, gdy pozostałe psy zgubiły trop. Później zaczęto je podczas pracy prowadzać na otoku – specjalnej lince połączonej z obrożą.
(źródło Psy. Pl )